Afişteki abi yazar. Ama tıkanmış yazamıyor. İlk eşi ölmüş, onu hala unutamamış. İkinci eşinin babası da film yapımcısı mı ne, asıl onun içi yazması gerekiyor, anlaşmaları var, adam bir şeyler bir senaryo vs bekliyor yazarımızdan.
Yazarcık da belki ilham alırım diye bir medyumun gösterisine gidiyor. Gösteri fiyasko, ama medyumu yine de eve davet ediyor acaba yazacak bir şeyler çıkarabilir miyim diye. Medyum yalnışlıkla eski karısının ruhunu çağırmayı beceriyor, aslında kendi ölü kocasını çağırmayı tercih ederken bunun yerine. Doğaüstü bir aşk üçgeni oluşuyor, bir yandan da yazarımızın yazım ritüelleriyle ilgili bir şeyler öğrenmeye başlıyoruz.
Yazarımız haricinde ölü ilk karısını görebilen yok ama ruh teyze etraftaki eşyaları manipüle edebiliyor zevkince.
Yanlışlıklar komedisi. Ben izlerken bilmiyordum ama bir tiyatro oyunundan uyarlamaymış, bunu öğrenince da iyi oturdu yerine sanki. (1941 de sahnelenmiş ilk)
Görsellik, giyim, kuşam, müzik şahane. Sahnede izlense hakikaten çok keyifli olur ama film olarak biraz yavan kalmış. Oyunculuklar da büyük büyük. Bütün oyuncular da iyi ve sevdiğim kişiler aksi gibi. Kötü bir şey de diyemiyorum hiç birine o yüzden. IMDB puanı 5,4.
Bir gün sahneye uyarlanırsa zevkle seyredeceğim bir oyun olur, a filmini önermiyorum, olmamış.
Yorumlar
Yorum Gönder